« Το έργο τέχνης για μένα είναι και μέσα στο σινεμά ,

είναι και πάνω στον καμβά.

Το ένα χωρίς το άλλο δεν υπάρχει.

Η μουσική βρίσκεται μέσα στις ταινίες που φτιάχνω

και μέσα στις εικόνες που ζωγραφίζω »

Μια δυαδική τέχνη κίνησης της εικόνας του προσώπου και της ψυχής του .

Με άλλα λόγια  ο πνευματικός δημιουργός αποδίδει  στο έργο που απαθανατίζει ,

τη στιγμή της αιωνιότητας του.

​

23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 18 ΜΑΡΤΙΟΥ GALLERY ART PRISMA Πειραιά

 

Ο καλλιτέχνης Γιώργος Ζαρκάδας

έχει μια προσωπική διαλεκτική τεχνική.

Η φιλοσοφία του αναλύεται στη σχέση του με το πρόσωπο ,

ως μοναδική περίπτωση διαντίδρασης μαζί του .

Η ετυμολογία της λέξης πρόσωπο αιτιολογεί τη στάση,

που επιλέγει να αποζητά στην προσέγγισή του.

Η λέξη πρόσωπο (προς+όψις) σημαίνει:

έχω στραμένη την όψη προς κάποιον ή κάτι,

και λειτουργεί στον καλλιτέχνη αμφίδρομα,

ως αφετηρία εκκίνησης μίας σχέσης,

που διαχωρίζει την ατομικότητα

από τον εννοιολογικό ορισμό του προσώπου,

επειδή το κάθε ον σχετίζεται με το πρόσωπο

έναντι του οποίου υπάρχει ως αντικείμενο,

το οποίο όμως φανερώνεται ως υποκείμενο

και  λόγος της σχέσης με το πρόσωπο.

 

Για τον Γιώργο Ζαρκάδα ποιητή των προσωπογραφιών,

η ζωή εκλαμβάνεται , ως μια ρέουσα επιφάνεια,

που οι στιγμές της γεννιούνται σα νότες,

όπως ένα όργανο λειτουργεί με νότες,

που έχουν διαφορετική ένταση,

παίρνουν νόημα όπως το φως ή το σκοτάδι,

όταν κυριαρχεί στο συναίσθημα,

και τα χρώματα γεννιούνται έχοντας χαρακτήρα,

άλλοτε σε αρμονία κι άλλοτε σε δυσαρμονία.

Κάθε πινελιά του είναι μετρημένη και ρέει,

όπως συνεχόμενη είναι η ροή της ζωής.

Το νόημα της φιλοσοφίας ζωής, συνοψίζεται  για τον καλλιτέχνη,

 στο σεβασμό του προσώπου και η ενασχόληση με αυτό,

του αναγνωρίζει τη θεία  ιερότητα  της αξίας του.

Η ανακάλυψη του προσώπου μας και η πορεία προς τον εαυτό μας

επιβεβαιώνει τη θεωρία της συμβολικής αλληλεπίδρασης

και του αντικατοπτρικού εαυτού,

όταν ομολογεί , πως στο πρόσωπο που ζωγραφίζει,

βλέπει όπως και ο κάθε θεατής ένα στοιχείο του εαυτού του.

Ευχαριστιέται να γίνεται παραστάτης

της προσωπογραφίας που ζωγραφίζει,

σκύβει  πάνω της και συνομιλεί για καιρό μαζί της.

Ενα ταξίδι στα πρόσωπα

μέσω της πραγματικής σκηνοθεσίας της ζωής τους

ή μήπως αντίστοιχα ένα ταξίδι στη σκηνοθεσία της ζωής

μέσω των διαφορετικών προσώπων ;

 

Εκκινεί ένα μοναχικό ποιητικό μονόλογο

που ξεκινάει από ένα κλικ συγκίνησης,

ένα σίγουρο δυνατό βλέμα, μια δυναμική ψυχή ,

μια απορία που ψάχνει απάντηση,

την ψυχολογία αυτού που μπαίνει στα παπούτσια του άλλου,

την καλλιτεχνία της ενσυναίσθησης

και καταλήγει σε ένα μοναχικό διάλογο.

Μιλάει για την ομορφιά

της ζωγραφικής αυτοβιογραφίας του καθενός μας,

όταν συνομιλεί με γνωστά στοιχεία του εαυτού ,

που ιχνηλατεί  ζωγραφικά στο πρόσωπο του άλλου.

Κοιτάζει μέσα στα πρόσωπα ένα μέρος του εαυτού συγγενές,

εκεί υπάρχει ένα νόημα , όπως λέει.

 

Ευφραίνεται κι αγαλλιά να ζωγραφίζει πρόσωπα,

να διεισδύει μέσα τους  σα καθρέφτης ,

που ο καθένας δίνει στον αντικατοπτρισμό του,

την ατμόσφαιρα  του εαυτού  που θα θέλαμε .

Εκεί νοηματοδοτείται η ζωγραφική του.

 

Πιάνει τους υπέρηχους των χρωμάτων,

όταν η αίσθηση του προσώπου ζητά το όριο της

ή όταν ηθελημένα το ξεπερνά για να δραπετεύσεις μαζί του.

Μια μικρογραφία το κάθε πρόσωπο μέσα μας.

Μια μακρογραφία η μεγάλη εικόνα της εντύπωσης του εαυτού μας

στην απεικόνιση της προσωπογραφίας των γύρω μας.

Μια άλλη πρόταση στην αυτογνωσία.

Μια αιώνια απάντηση στην αθαναασία.

 

Ο Ζαρκάδας δίνει στο σώμα του έργου του

μέρος της υπομονής της ψυχής του,

μια ανάγνωση εύγλωττη της μορφής τους με θάρρος,

τρυφερότητα κι ευαισθησία.

​

Συμμετέχει στην απεικόνιση της όψης του προσώπου ,

συντάσσοντας τα χαρακτηριστικά τους,

βοηθώντας τα να δουν αυτό

που δε βλέπουν ή δε γνωρίζουν στον εαυτό τους ,

συνδυάζοντας στον αντικατοπτρισμό,

την αντανάκλαση του άλλου εντός τους.

 

Συμμετέχει στο συναίσθημα τους για να δώσει

την ένταση του ήχου του και το χρώμα του στον καμβά.

 

Μια άλλη Πλατωνική θεώρηση του κόσμου είναι η σκέψη του ,

που βλέπει τον κόσμο ως μια έμψυχη ενότητα ,

που πρέπει να διασώσει και να εκθέσει,

να αποκαλύψει τις αθέατες πτυχές της ψυχής,

τα  φωτεινά και τα σκοτεινά της,

τα μονοπάτια ελευθερίας που επιλέγει

να διαβεί το πρόσωπο ή δεν παίρνει ποτέ.

Μπορεί αλήθεια να υπάρξει θέαση του κάλους του προσώπου

χωρίς αρμονία , χωρίς τήρηση κι αναλογία του μέτρου ,

ψυχικού και νοητικού,

εικόνα που παίρνει σάρκα στον καμβά

ώστε να αποτελέσει μοναδική προσωπογραφία ,

και πρόσωπο αισθητό στον καλλιτέχνη

που αποκαλύπτει τους διαφορετικούς του χαρακτήρες;

 

Η αναζήτηση της αλήθειας του προσώπου

από τον καλλιτέχνη Γιώργο Ζαρκάδα

ανάγει την όποια ομορφιά σε αγαθό,

γιατί η ομορφιά προυποθέτει γόνιμο μάτι

για να τη δει κάποιος, εμπειρία του κόσμου,

γνώση του τρόπου με τον οποίο υπάρχει πραγματικά ,

ο οποίος συμβαίνει να είναι πάντα προσωπικός για τον καθένα

και παίρνει μορφή μέσω της σχέσης του καλλιτέχνη με αυτόν.

​

Στην έκθεση αυτή τρόπον τινά αποκαθίσταται

η έκπτωση του ανθρώπου από πρόσωπο σε άτομο

και το δικαίωμα του να δημιουργεί σχέσεις ως υποκείμενο,

δεν ακυρώνεται.

 

Ο καλλιτέχνης εικονοποιεί δυναμικά

τη σχέση του προσώπου με την αλήθεια του,

με δυνατότητα γνώσης του προσώπου που ζωγραφίζει ,

πραγματώνοντας την εν δυνάμει σχέση του με τον εικονιζόμενο.

 

Αν ήταν στη ζωή η Ειρήνη Παππά  πιθανολογώ,

ότι θα επισκεπτόταν την έκθεση,

για να επικυρώσει με την παρουσία και τη στάση ζωής της ,

όλους τους τύπους ανθρώπων,

που ενέπνευσαν τον καλλιτέχνη στο πρόσωπό της.

 

Αυτή η έκθεση θέλει το κάθε πρόσωπο μοναδικό σε όλες τις εκδοχές του ,

σε κάθε έκφραση και έκφανση ζωής.

Προβάλει την ανθρωπιστική προσέγγιση του προσώπου

απέναντι στο απρόσωπο avatar των ανθρώπινων σχέσεων.

Η προσωπογραφία είναι ο έρωτας του προσώπου ,

όπως αφήνεται ελεύθερο να δείξει και να αναδείξει την κάθε του πλευρά.

 

Ο Γιώργος Ζαρκάδας σαν Οδυσσέας ταξιδεύει

κι αναζητά τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Στη ματιά του ξαγρυπνά  ένας πεισματικά ερωτιδεύς του προσώπου,

που έλκεται από βαθύ ενδιαφέρον κι αφοσίωση

στο πρόσωπο που τον συγκινεί,

εκφράζει αυτή τη συγκίνηση αναλυόμενος

σε ένα μεγάλο ταξίδι στο ατέρμονο σύμπαν ,

εκεί που γεννιούνται σαν αστέρια συναισθήματα και σχέσεις.

Με μια ονειρική και συνάμα ρεαλιστική ματιά

που τον διακρίνει και τον καθιστά μεγάλο καλλιτέχνη,

ο δημιουργός προσκαλεί στην έκθεση των 30 προσωπογραφιών ,

που φιλοτέχνησε με το άρωμα του προσωπικού του συναισθήματος,

που ελευθερώνειται αιθέρια  από την αγάπη του για το πρόσωπο.

 

Μια έκθεση λουσμένη στο φως!!!

Μια έκθεση χωρίς τεχνητή ατμόσφαιρα

πέραν αυτής της λάμψης της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Η έκθεση ενός σύγχρονου κοσμοπολίτη , μιας ζαρκαδένιας ευαίσθητης ματιάς,

που έρχεται απο πολύ μακρυά για να οδηγήσει τη φιλοσοφία ζωής

του κάθε προσώπου ακόμα μακρύτερα.

 

Κάθε πίνακας σηματοδοτεί μια ταυτότητα.

Ενα φιλί ζωής σε μια εποχή που συνεχίζει να ζητάει νέα ταυτότητα.

Κάθε πίνακας λέει αυτό που δε μπορούν να πουν τα λόγια. 

 

Μια πρόσκληση για αλλαγή συνείδησης.

Μια αναζήτηση  στο μελλον και το παρόν του προσώπου,

του παρόντος και του μέλλοντος χρόνου,

μέσα σε ένα κόσμο απρόσωπο που αλλάζει.

 

Μια έκθεση του προσώπου που προβάλλει με θάρρος

Ενας ενσυνειδητος ζωγράφος,

που ανασύρει τα πρόσωπα σα διασώστης, απ’ τα βάθη της οικουμένης.

 

Γιώργος Ζαρκάδας ένας ιδιότυπος αλιεύς της θλίψης μέσα απ’ το πρόσωπο,

που νοιώθει το δάκρυ του πριν πέσει και το κρατάει

για να το κάνει υλικό ανάμειξης κι αραίωσης των χρωμάτων του και στοιχείο έκφρασης,

 

Ενας άνθρωπος που περιδιαβαίνει την αγωνία των ανθρώπων

γράφοντας εικόνες της κοινής τους διαδρομής

μέχρι να βγουν στη λαοθάλασσα, μέχρι ο κοινός συλλογικός τους καημός

να γίνει αγώνας τους για το σεβασμό του προσώπου τους!

 

ΜΑΡΩ ΓΑΡΕΔΑΚΗ